Biurka / Sekretery

Biurko – mebel skrzyniowy z szufladami, szafkami i skrytkami. Używany we Francji i Anglii termin "bureau" pochodzi od słowa "bure", oznaczający typ zgrzebnego płótna, którym w średniowieczu przykrywano stoły i pulpity kancelistów. Biurko wykształciło się z połączenia pulpitu, stołu i komody w drugiej połowie XVII wieku we Francji. Upowszechniło się w różnych postaciach konstrukcyjnych.

Sekretera (z fr. secrétaire) – rodzaj wielofunkcyjnego dużego mebla skrzyniowego. Mebel składa się z podstawy w formie szafki z drzwiczkami lub komody i nadstawy. Mebel znany już od XVII w., szeroko rozpowszechniony w okresie baroku i w późniejszych okresach. Szczególnie ciekawie rozbudowywane nadstawy są polem do popisu dla zdobnictwa płaszczyznowego (marketeria, intarsja), przeszklone pełnią często funkcję biblioteczki, nazywane są wtedy: sekreterą biblioteczną.

Sekretarzyk (z fr. secrétaire, łac. secretum – tajemnica) – rodzaj mebla do pisania, przechowywania korespondencji i podręcznych drobiazgów. Podstawową formą jest mebel podobny kształtem do niewielkiego stolika z nadstawą, często z szufladą w oskrzynieniu. Nadstawa zamykana płytą uchylną, bębnem lub roletą drewnianą zawiera liczne schowki i szufladki. Sekretarzyk jako nowa forma mebla pojawił się w XVIII w. we Francji i rozpowszechnił w całej Europie w różnych odmianach stylowych.