Meble do siedzenia

Kanapa (z (łac.) canopeum, (gr.) kōnōpeōn – łoże z moskitierą) – mebel o konstrukcji szkieletowej, rodzaj fotela poszerzonego, mieszczącego od trzech do czterech osób, wyściełanego, z oparciem i poręczami. Jej pierwowzorem była cassapanca (wł. skrzynia). Kanapa weszła w użycie w XVII wieku, w XVIII w. powstały jej liczne formy, zależnie od rozwiązania oparcia i poręczy.

Otomana, sofa (z franc. ottomane lub sofa, tur. soffa - kamienna ława) – kanapa turecka, wyściełana, z poduszkami i bocznymi wałkami zamiast poręczy i miękkim oparciem. Nazwa pojawiła się w Europie pod koniec XVII wieku wraz z modą orientalną.

Krzesło – jednoosobowy mebel do siedzenia z oparciem, przeważnie o konstrukcji szkieletowej. Jest jednym z najstarszych sprzętów i najbardziej prestiżowym w branży meblarskiej. W swojej historii przechodził najwięcej zmian formalnych w XVII i XVIII w. Stąd np. krzesła w stylu Ludwika XIV, XV, XVI różnią się tak znacznie, a są od siebie nieodległe w czasie.

Fotel – jest jednym z najstarszych mebli towarzyszących człowiekowi. Pierwsze fotele to trony wykonane z kamienia, metalu, drewna; bogato zdobione płaskorzeźbą czy złoceniami. Przez całe średniowiecze spełniają wyłącznie funkcję reprezentacyjną. W renesansie pojawiają się odmiany foteli przeznaczone dla wygody zwykłych śmiertelników. Bogactwo form i odmian foteli zaczyna się w baroku, a w okresie rokoka formy te stają się niesamowicie wysmakowane.Jednak dopiero XIX-wieczny wynalazek tapicerki sprężynowej to prawdziwa rewolucja w branży mebli tapicerowanych. Powstają wygodne "kluby" i olbrzymie całkowicie tapicerowane konstrukcje pokryte skórą lub aksamitem.

Także i dziś fotel to jeden z prestiżowych mebli w każdym wnętrzu czy to mieszkalnym czy publicznym.